این لیست را من از سایت راسخون گرفتم که مطئن تر باشه، توی این لیست تعداد شهدا رو بیشتر از 72 نفر عنوان کرده، من مطمئن نیستم، البته قبلا شنیده بودم که شهدای کربلا بیشتر از 72 نفر بودن اما مطمئن نبودم، الان هم این را من گذاشتم توی وبلاگ اما حتما به دنبال یه منبع دیگه هم میرم ببینم این لیست و آمار درست هست یا نه.
پ.ن:
یه جستجوی دیگه هم کردم، توی دو تا سایت دیگه هم این بود، یکی توی سایت گفتگوی دینی که سایت معتبری هست و سایت دیگه هم سایت پایگاه حوزه یا همون حوزه دات نت بود، به این ترتیب با این سه سایت که هر سه از معتبر ترین سایتها هستند، فکر کنم این قضیه درست است، البته بگم که توی همین سایتها هم نوشته که در مورد تعداد شهدا اختلاف وجود داره، و این معتبرین ترین تعداد است.در این باره اطلاعات بیشتری هم خواستید میتونید به این منبع که کتاب هست مراجعه کنید:
1 ر.ک : تاریخ کربلا در یک نگاه (گرد آورنده : آیت الله خوانساری )
؛اعیان الشیعه ، ج2 ، صص 436-438
ادامه مطلب...
ما انسانها بیش از همه به اطرافیان خود و از آنها بیشتر به اقوام خود محبت داریم، اول خانواده درجه یک و بعد از اون هم سایر بستگان، هرچه که رابطه بین ما و اقوام بیشتر باشه بیشتر به اونا محبت داریم.
اگر خدای نکرده کسی نگاه چپ به یکی از این افراد بکنه در حد توانمون باهاش مقابله میکنیم، و هیچوقت هم حاظر نیستیم اونها اذیت بشن.
مطمئنا رابطه میان امام حسین(ع) و بستگانش رابطه ای فراتر از رابطه خانوادگی بود، اونها همه امام حسین(ع) رو امام خود و ولی خود میدونستن، و امام حسین(ع) هم علاقه ای مفرط به اونها داشت.
سوال من اینه که امام حسین(ع) چه هدفی از قیام کربلا داشت که حاظر شدند دو پسر از سه پسرش را، هشت نفر از برادرانش را، چهار برادر زاده اش که از امام حسن(ع)به دست وی به امانت بودند را، دو برادر زاده اش از حضرت عباس(ع) را، سه خواهر زاده اش را و 9 نفر از فرزندان و نوه های عموی بزرگوارشان حضرت عقیل(ع) را قربانی کنند؟
پ.ن:
لیست اسامی شهدای کربلا رو من از راسخون در آوردم و برای مشاهده لیست شما میتونید به اینجا مراجعه کنید
عاشق حسین(ع) بودن شرایطی داره، البته این نظر شخصیه منه، امروز من خیلی در این مورد فکر کردم؛ و کلا نتونستم باهاش کنار بیام که چطور میشه ما عاشق امام حسین(ع) باشیم و روی ارزشهای امام حسین(ع)، روی اهداف قیام امام حسین(ع) پا میذاریم یا به اونها عمل نمیکنیم؟!!!
امشب میخوام اگه مشکلی نباشه رک بنویسم، امروز من صبح که رفتم حرم کمی موندم نزدیک دسته های عزاداری و بعد رفتم آماده بشم برای نماز؛ نشستیم توی صحن ایوان آینه حرم بی بی فاطمه معصومه(س)، تا موقع اذان شد، اول اینکه ماموران حرم و مامورین نیروی انتظامی به زور تونستن به بعضیا بفهمونن که بابا موقع نماز حتی طواف خانه خدا هم تعطیل میشه، چه برسه به عزای امام حسین(ع) که در راه خدا جون خودش و عزیزانش رو فدا کرد.
خب بالاخره به زور این عزیزان قبول کردن و رفتن بیرون از حرم، اما تو نماز شرکت نکردن، بلکه رفتن بیرون و شروع کردن به عزاداری برای امام حسینی که حتی ظهر عاشورا هم زیر بار تیر دشمن نماز اول وقتش رو ترک نکرد.
این مسئله اول که در مورد همه مردم بود، اما مسئله دوم در مورد بعضی خانمها و آقایونی که توی عزاداری شرکت کرده بودن هست؛ من نمیدونم واقعا این دسته از مردم اومده بودن عزاداری یا اومده بودن چشم چرانی و گناه؟!!!
حجاب بعضی از این خانمها که واقعا تعدادشون هم کم نیست به نظر من برای امام حسین(ع) به مراتب سخت تر و دردناک از تیر سه شعبه ای بود که حرمله نابکار به قلب مبارک حضرت زد.
واقعا حجاب بعضی از این خانمها بد بود، و از همه بد تر بی حرمتی بود که به چادر به عنوان یادگار حضرت زهرا(س) میشه، بعضی از آقایون هم که وقت رو مناسب دیدن برای اینکه بتونن به چشم چرانی بپردازن و بعضا بیان و با یه دختری ارتباط برقرار کنن؛ که امروز نه ولی سال گذشته توی همین حرم چند تا دختر و پسر رو دیدم که رابطشون رو از همین جا شروع کردند.
بعد هم میایم و سر آقا امام حسین(ع) منت میذاریم که ما اومدیم عزاداری شرکت کردیم، که ای کاش هم با این وضعیت اصلا عزا برپا نمیشد؛ البته من نمیخوام نفس عزای بر امام حسین(ع) که این روزا برگزار میشه رو زیر سوال ببرم، نه اتفاقا دم اون دسته از مردم که تعدادشون خیلی زیاد هم هست گرم که واقعا حق عزا رو بجا آوردن و تسلی خاطری برای امام زمان(عج) بودن.
اما ای کاش که این دسته کم که برای گناه به این مراسم ها میان، یا اصلاح میشدن یا میرفتن یه جای دیگه و این کارارو میکردن، مگه کوفیا کیا بودن، یه عده آدم مثل همینا که اسم خودشون رو گذاشته بودن مسلمون.
خدایا به حق مشک پاره سقای کربلا ما از این دسته آدما نباشیم. خدایا به لب های تشنه علی اصغر(ع) ما رو از عاشقای لایق امام حسین(ع) قرار بده و عزاداری های ما رو توی این روزها قبول کن.
