نمیدونم شاید من اشتباه میکنم، اما به نظر من وقتی یک انسانی در راهی قدم برمیداره باید اون راه را ادامه بده، اگه ادامه هم نمیده حداقل باید بتونه شان اون کارش را نگه داره.
این موضوع در مورد بازیگر های ماهم صادق هست، وقتی یه بازیگر نقشی را بازی میکنه باید بدونه که اون نقش چی هست و چه ارزشی داره، کاری ندارم به اینکه یه بازیگر چه نقشی را بازی میکنه، ولی خب وقتی بازیگری نقشی را بازی کرد باید سعی کنه شان اون نقش را نگه داره.برای مثال من از دو بازیگر نام میبرم: رضا رویگری و داریوش ارجمند.
من برای این دونفر میگم که ای کاش ارجمند همان مالک اشتر میماند و رویگری هیچوقت کیان نمیشد.
ما رضا رویگری را در نقش های مختلفی دیدیم و البته به حق هم باید گفت که در نقش هاش خیلی موفق بود، عمده نقش هایی که رضا رویگری بازی میکرد نقش های منفی بود و خب شهرتی هم در بازیگری به دست آورده بود، رضا رویگری در زمانی تبدیل به کیان در فیلم مختار نامه شد و واقعا این نقش را خوب بازی کرد، این نقش بازی شد که کیان در ذهن مردم رویگری و رویگری در ذهن آنها کیان شود.
ولی بعد از فیلم مختار نامه هم فیلم سه پنج دو پخش شد و رویگری در نقشی متفاوت از کیان و مشابه نقش های قبلش ظاهر شد، بعد از این هم رویگری همان نقش ها را ادامه میدهد، من فکر میکنم رویگری با این کار شان نقشی را که بازی کرده پایین میآورد.
این عکسی از رویگری است که شب گذشته با چنین تیپی وارد جشن رمضان شد. عکس دوم هم رویگری در نقش کیان است.
داریوش ارجمند هم از این قضیه جدا نیست، با این تفاوت که داریوش ارجمند را مردم به مالک اشتر میشناسند، و همه نقش وی و بازی خوبش را در فیلم امام علی(ع) خوب به یاد دارند، اما بعد از آن فیل ارجمند هم شان نقشش را نگه نداشت و در نقشهایی بازی کرد که واقعا در حد وی نبود. این تصویری از ارجمند در نقش مالک اشتر است که واقعا باعث شد وی برای همیشه در ذهن مردم بماند.
حضور مالک اشتر در این فیلم به حدی موثر بود که توانست بازیکران مسلمان نیز میتوانند نقش هایی اینچنین بازی کنند و حتی بهتر باشند آنتونی کوئین که در نقش حضرت حمزه (ع) در فیلم «محمد رسول‌ا... (ص)» (یا «الرساله») با آن جذبه خاص سینماییش بازی کرد.
اما متاسفانه داریوش ارجمند بازیهایی انجام داد که نتوانست آنجور که باید خود را دل مردم نگه دارد، داریوش ارجمندی که با مالک اشتر به اوج رسید با بازی در نقش هایی از جمله سگ کشی با اینکه عنوان بهترین بازیگر نقش دوم مرد را به خود اختصاص داد چهره وی را از مابک اشتر برگرداند.
تصویر زیر بازی وی در این نقش است، وی بیشتر فیلم هایی را که بازی کرده به سمت طنز هدایت کرده است.
البته وی در ادامه نقشهایی دیگر نیز بازی کرد که توانست هنرمندی و توانایی خود را بار دیگر به علاقه مندان بازیگری ثابت کند، از جمله این نقش ها میتوان به فردوس در سریال ستایش اشاره کرد.
با اینکه در مورد این نقش و بازی وی در این نفش انتقادهای زیادی شده است اما من فکر میکنم این نفش میتونه بازگشتی برای ارجمند به بازی های هنرمندانه خود همچون فیلم های امام علی(ع) و آدم برفی باشد.
شاید محمد جلیلوند که از اساتید این رشته است این نفش را بد بداند و در این باره بگوید: بازی داریوش ارجمند بسیار بد است و از محدوده تیپ فراتر نمی رود تیپی که قبلاً در فیلم " آدم برفی" داوود میرباقری نیز ارائه داده بود که البته در آنجا موفق اما در اینجا بسیار باسمه ای و بازی به هر جهت است و از عشق بازیگری و تعلق خاطر به نقش در آن خبری نیست، اما من به عنوان یک علاقه مند به سینما چنین تفکری ندارم و این نقش را موثر و خوب میدانم.
