ماه مبارک رمضان امسال در گرم ترین زمان سال قرار گرفته و برای خیلی از مردم روزه گرفتن توی این ایام خیلی سخت و دشوار هست، و البته سختی که این روزه داره صد در صد اثرش هم بیشتره و در کنار این تاثیر ثواب بالاتری هم داره.
امروز حدود ساعت 7 داشتم میرفتم خونه که روبروی مسجدی که توی خیابان صفاییه قم هست(فکر کنم مسجد شهدای قم) یه حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نوشته بود که روزه در گرما جهاد است، این حدیث خودش ارزش این کار را مشخص می کنه.
اما حرف من به این هم نیست، حرف من ارزش آب هست، آبی که واقعا مایه حیاته، مایه حیاتی که واقعا وقتی موقع افطار و بعد از 16 ساعت تشنگی میخوریم ارزشش رو میفهمیم؛ آبی که دنیایی از روضه در خودش نهفته کرده و هر کدام از ما رو یه روضه خوان درست و حسابی کرده است.
حرف من همینه، ما وقتی آب میخوریم ارزش آب رو با روضه اباعبدالله الحسین علیه السلام نشون میدیم، واقعا هم میتونیم بگیم که بزرگترین روضه ای که تا الان خونده شده همین یا حسینی است که ما وقتی آب میخوریم میگیم، یا حسینی که هزار و سیصد سال برای ما به یادگار مونده و تا روز ظهور منتقم هم یادگار خواهد ماند.
و به نظرم زیباترین زمان این روضه هم توی همین ماه مبارک رمضان هست.
از امروز میخوام بدونم چی به عنوان مایه حیات می خورم و روضه بعدش رو هم درست و درمون بخونم.
