امروزه توی کشور ما مرسوم شده که روزی حلالی که میخوایم در بیاریم و بذاریم سر سفره زن و بچمون از راه های مختلف و البته شریفی کسب می کنیم، از جمله این راه ها میتونیم به تمسخر دیگران اشاره کنیم.
البته نباید به این کار تمسخر گفت، بلکه باید گفت که این یک نوع "شاد کردن مردم به وسیله هنر" هست، خب توی هر کاری هم بالاخره یک سری اشتباه هایی پیش میاد دیگه.
از جمله اصلی ترین نهادهایی که امروزه در امر شاد کردن مردم به وسیله هنر بسیار فعال شده و به این نصیحت مولی الموحدین حضرت علی(ع) گوش دادن که سعی کنید امروزتان با دیروزتان فرق کند، هر روز فعال تر از دیروز می شود، صدا و سیما است.
صدا و سیمای محترم ما به همراه عوامل دوست داشتنی اون، الان چند سالیه که به هر نحوی سعی در شاد کردن دل مردم داره و حتی یک هفته هم از این موضوع باز نمی ایسته.
پله را برعکس میرم، از الان شروع میکنم و به گذشته میرم، الان یه طنز بسیار محترم، وزین، با کلاس، به همراه حفظ موازین برگزار میشه و فقط متاسفانه همون مشکلات ناخواسته ای که پیش میاد بعضی مواقع باعث شده که یکی دو مورد بی احترامی که البته از روی عمد نیست هم اتفاق بیفته.
از جمله این تعداد کم بی احترامی میشه به برنامه های زیر اشاره کرد:
90 درصد(بی احترامی ناخواسته به عادل فردوسی پور، علی دایی، علی پروین، حمید استیلی، خداداد عزیزی، پرویز مظلومی و یه سی یا چهل نفر دیگه از ورزشکاران که خودشونم میدونن ناخواسته بهشون بی احترامی شده)
برنامه بهونه
برنامه ذلت نقاشی(بی احترامی به یک هنرمند که سالهاست از دنیا رفته، و چون مسلمان نبوده جواز این بی احترامی کاملا ناخواسته داده شده)
برنامه چهارپایه داغ(بی احترامی ناخواسته به چندین هنرمند)
برنامه ورزش صبحگاهی
برنامه فیتیله(بی احترامی به عمو قناد، عمو های فیتیله ای، خاله شادونه و خیلی دیگه، که البته این عزیزان هم میدونن مثل ورزشکاران و اون هنرمندان بی احترامی کاملا ناخواسته بوده)
هفت و بی احترامی به چندین هنرمند.
پارک علت
...(بخوام اسم ببرم باید تک تک برنامه هاشو اسم ببرم)
اینا بی احترامی هایی بود که توی این برنامه انجام میشد، حالا جالب اینه که این برنامه نسبت به برنامه های طنز دوست داشتنی دیگه صدا و سیما کمتر الفاظ بد رو به ناخواسته یاد مردم میدن و فقط بعضی مواقع و البته بعضی مواقع بی احترامی صورت گرفته است.
برنامه های قبلی که توی از طرف مسئولین دلسوز صدا و سیما پخش شد علاوه بر اینکه به ناخواه مردم رو مسخره می کردن، الفاظ بدی هم از دهنشون ناخواسته در می آمد که مردم بعد اون طنز از آن استفاده میکردن.
از جمله این برنامه ها میشه به برنامه های قهوه تلخ، مرد هزار و دو هزار چهره، شب های برره، پاورچین و بازم یه عالمه دیگه اشاره کرد.
البته ناگفته نماند که بعضی از طنز ها هم ناخواسته اتفاقی توشون نیفتاد مثل زیر آسمان شهر.
من به هیچ عنوان قصد ندارم خدای ناکرده خدای ناکرده و بازم میگم از روی تاکید که خدای ناکرده به این دوستان کاملا وظیفه شناس و متعهد صدا و سیما بی احترامی کنم، اما خب نمیدونم این فیلم ها رو ببینم یا به این روایاتی که در زیر اومده گوش کنم؟
دیگه قضاوت باشه با هر کی که کامل خوند.
امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: "الإفراط فی المزاح خرق؛ زیاده‌روی در شوخی، نادانی و حماقت و کم عقلی است".
رسول خدا(ص) فرمود: "من مزاح و شوخی میکنم، اما سخنی جز حق نمی‌گویم"1
امام باقر _ علیه السلام _ فرمود: «إنّ اللّه عزّ و جلّ یحبّ المداعب فی الجماعه بلا رفث؛2 خداوند انسان شوخ طبع را دوست دارد به شرط آنکه از گناه و ناسزاگویی بپرهیزد.»
پیامبر اکرم _ صلّی اللّه علیه و آله _ فرمود: «کثره المزاح تذهب بماء الوجه؛3 مزاح بیش از حد آبروی شخص را میبرد.»
پی نونوشت:
[1] . علامه مجلسی، بحار الانوار، ج16، ص116.
[2] . الکافی، همان.
[3] . الکافی، همان، ص665.
پسکی نوشت:
میدونم اما میگم نمیدونم کدومشون رو عمل کنم، به احادیث ائمه(ع) که این فقط تعداد کمیش بود توجه کنم یا وظیفه شناسی مسئولین عزیز و بزرگوار صدا و سیما؟
