مردود

خاک اینجا آرام است و متین، اما این خاکها و این زمین به ریگها و سنگهاى دشت کربلا نمى‏رسند، سرخى شقایق زیباست اما نه به زیبایى غروب خورشید . آسمان آبى است و کبود، اما نه به کبودى رخسار رقیه(س) .

 گریه کن! گریه کن! شاید در دریاى چشمانت‏بتوانى پرستوى پرسوخته‏اى را در امواج متلاطم و خروشانى که همچون شلاقى بر بدن او فرود مى‏آید ببینى . قصه‏ى تو، قصه‏ى امروز و فردا نبود . قصه‏ى تو، غصه‏ى بزرگى بود .

قصه‏ى تو قصه‏ى مرگ بود . قصه‏ى تو، قصه‏ى جدایى از دریاى عشق بود ....