رسیده شاهنشاه عالم، به کربلا صحرای ماتم
زینب دلش گرفته از غم صحرا، میگه میشم تو این زمین تنها، داداش بیا بریم از اینجا
ترسم جدا شیم از هم عاقبت یا رب، تو این همه کس و همه کارم، بیا بریم به جون زهرا
مولا غریب کربلا حسین جانم، مولا غریب کربلا حسین جانم
میلرزه قلبم از نگاشون، ز برق تیغ و نیزه هاشون، دشمن به کودک گلت نظر داره، علی اصغر تو شیر خواره، ببین رباب و دل غمینه
دانم عدو برای شاخه یاسم، برای هر دو دست عباسم، نقشه کشیده در کمینه
مولا غریب کربلا حسین جانم، مولا غریب کربلا حسین جانم
سیده شاهنشاه عالم، به کربلا صحرای ماتم
امشب شب دوم کربلای معلی است، حسین بن علی(ع) سید و سالار شهیدان و سومین امام شیعیان در روز دوم محرم قدم به سرزمین کربلا گذاشت و کربلا کرب بلا شد.
عقیده ای که من به این روز دارم، عقیده ایه که عینا به عاشورا دارم، چون این روز عاشورا را پدید آورد، امام حسین(ع) از شهادت خود به درستی اطلاع داشتند و میدانستند که در این سرزمین خود و تمام یاران و فرزندانش حتی علی اصغر(ع) به شهادت خواهند رسید، اما در این سرزمین خیمه زد.
امام حسین(ع) قیام کردند تا اسلام احیا شود، اسلامی که به دست معاویه و سایر حکام بلاد مختلف در حال نابودی بود، امام حسین(ع) با خون خود اسلام را تا ابد زنده نگهداشت، و به نوعی میتوان گفت که خون امام حسین(ع) آبیاری ابدی درخت اسلام بود، و با این آبیاری امام حسین(ع) اسلام را جاویدان کردند.
