مردود

دعای روز دوم ماه خدا

اَللّهُمَّ قَرِّبْنی فیهِ اِلی مَرْضاتِکَ وَجَنِّبْنی فیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ وَ

وَفِّقْنی فیهِ لِقِرآئِةِ ایاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ  

................................

خدایا نزدیکم کن در این ماه بسوی موجبات خوشنودیت و دورم ساز در آن از خشم و عذابت

و موفقم دار در این روز بخواندن آیات قرآنیت به رحمت خود ای مهربانترین مهربانان  

................................

دو روز است که لب از خوردن فرو بسته‏ای. تلاش کن تا به خشنودی پروردگارت نزدیک تر و از خشم او دور شوی. از مهربان ترین مهربانان توفیق خواندن آیاتش را طلب کن!

 بهترین عمل در ماه میهمانی خدا

در ادامه روایت خطبه‌ی شعبانیه پیامبر اعظم (ص) آمده است که امیرالمؤمنین (ع) از پیغمبر سؤال می فرمایند که : در این ماه کدام عمل بافضیلت‌تر است ؟

ایشان در جواب می فرمایند:

«الورع عن محارم اللَّه».

اجتناب از گناهان و از محارم الهی.

جدای از معرفی بهترین عمل در ماه مبارک رمضان ، درس دیگری که می توانیم از این روایت بیاموزیم ، موقعیت شناسی است ، همان طوری که مولایمان علی (ع) از موقعیتی که پیش آمده بود استفاده نمودند و سؤالی زیبا از پیامبر(ص) نمودند.

برگرفته از خطبه شعبانیه حضرت رسول(ص) +

 میهمانان علی (ع)

مردی با پسرش به عنوان مهمان بر علی علیه السلام وارد شدند. علی با اکرام و احترام بسیار آنها را در صدر مجلس نشانید و خودش روبروی آنها نشست. موقع صرف غذا رسید. غذا آوردند و صرف شد. بعد از غذا قنبر، غلام معروف علی، حوله ای و طشتی و ابریقی برای ست شویی آورد. علی آنها را از دست قنبر گرفت و جلو رفت تا دست مهمان را بشوید. مهمان خود را عقب کشید و گفت:

«مگر چنین چیزی ممکن است که من دستهایم را بگیرم و شما بشویید؟»

علی فرمود: «برادر تو، از سر تو است، از تو جدا نیست، می خواهد عهده دار خدمت تو بشود، در عوض خداوند به او پاداش خواهد داد، چرا می خواهی مانع کار ثوابی بشوی؟»

باز هم آن مرد امتناع کرد. آخر علی او را قسم داد که «من می خواهم به شرف خدمت برادر مؤمن نائل گردم، مانع کار من مشو.» مهمان با حالت شرمندگی حاضر شد. علی فرمود:

«خواهش می کنم دست خود را درست و کامل بشویی، همان طوری که اگر قنبر

می خواست دستت را بشوید می شستی، خجالت و تعارف را کنار بگذار.»

همینکه از شستن دست مهمان فارغ شد، به پسر برومند خود محمد بن حنفیه گفت:

«دست پسر را تو بشوی. من که پدر تو هستم دست پدر را شستم و تو دست پسر را بشوی. اگر پدر این پسر در اینجا نمی بود و تنها خود این پسر مهمان ما بود من خودم دستش را می شستم، اما خداوند دوست دارد آنجا که پدر و پسری هر دو حاضرند، بین آنها در احترامات فرق گذاشته شود.» محمد به امر پدر برخاست و دست پسر مهمان را شست. امام عسکری وقتی که این داستان را نقل کرد فرمود: «شیعه حقیقی باید این طور باشد.» 

داستان راستان / جلد دوم / استاد شهید مرتضی مطهری

 استفاده از فرصت میهمانی خدا (پای صحبت حضرت آقا)

در همین خطبه‌ای که اشاره شد(خطبه شعبانیه)، رسول مکرم فرمودند که «شهر دعیتم فیه الی ضیافة اللَّه»؛ این یک ماهی است که شما در این ماه دعوت شده‌اید به میهمانی الهی. خود این جمله در خور تدبر و تأمل است؛ دعوت به میهمانی الهی. اجبار نکردند که همه ‌ی افراد    از این میهمانی استفاده کنند؛ نه ، فریضه  قرار داده‌اند؛ اما تحت اختیار خود ماست که از این میهمانی استفاده بکنیم یا نکنیم. بعضی هستند که در این میهمانی عظیم اصلاً فرصت این را پیدا نمی کنند که به این دعوتنامه توجه کنند. غفلت آنها،فرورفتگی آنها در کار مادیت و دنیای مادی به قدری است که آمدن و رفتن ماه رمضان را نمی فهمند.مثل همین که کسی را برای یک میهمانی بسیار با شکوه و پرخیر و برکتی دعوت کنند و او فرصت نکند؛غفلت کند از اینکه کارت دعوت را حتّی نگاه کند. اینها که دستشان بکلی خالی می ماند.بعضی می فهمند این میهمانی هست،اما به این میهمانی نمی روند. کسانی که خدای متعال به آنها لطف نکرده است و توفیق نداده که با اینکه عذری ندارند ، روزه را نمی گیرند یا از تلاوت قرآن یا از دعاهای ماه رمضان محروم می مانند، آنها همین افراد هستند. کسانی هستند که وارد این میهمانی نمی شوند، نمی‌آیند به این میهمانی؛ حساب اینها روشن است. جمع کثیری از مردم مسلمان - امثال ما - وارد این میهمانی می شویم، اما بهره‌ی ما از این میهمانی به یک اندازه نیست؛ بعضی‌ها بیشترین بهره را از این فرصت می برند.

بیانات در خطبه های نماز جمعه 23 خرداد 86 +

 این را نیز گوش دهید

قول امروز من

چیزی که از آن اطلاعی ندارم را مثل مرد می گویم که

“نمی دانم”

و کاری که قادر به انجامش نیستم با شجاعت می گویم که

“نمی توانم”

امام علی (ع) می فرمایند: کسی که از گفتن “نمی دانم” روی گردان است ، به هلاکت و نابودی می رسد.نهج البلاغه / حکمت 85

همچنین می فرمایند: کسی که چیزی از او خواسته اند تا وعده نداده آزاد است. نهج البلاغه / حکمت 336

نسخه کاغذی میهمانی دوم A5

طرف اول / طرف دوم

یک سال قبل در چنین روزی / سلام دوم +

برگرفته از وبلاگ منم سلام به نشانی http://manamsalam.blogfa.com/