مردود

یا علی(ع)؛ باطمه(س) را بغض دشمن از تو کشت، حسن(ع) را بغض دشمن از تو کشت، حسین(ع) را بغض دشمن از تو کشت، و تمام دشمنانت را بغض دشمن از تو کشت، یا علی(ع) این چه بغضی است که تمام شدنی نیسد؟

امشب علی(ع) میهمان سفره ام کلثوم است، علی(ع) امشب مملو از تلاطم است، گویی او از چیزی با خبر است که دختر نیست، زمان خوردن افطار فرا میرسد، ام کلثوم سفره را پهن کرده و در آن نان، نمک و کاسه ای شیر گذاشت، علی(ع) از این کار دختر گله کرد و گفت: آیا تا به حال دیده ای که بر سر سفره علی دو نوع غذا باشد؟علی(ع) از دختر خواست شیر را بردارد و با نان و نمک افطار کرد.

شباهنگام علی(ع) مدام به حیاط منزل دختر رفته و به آسمان نگاه میکند و مدام انا لله و انا الیه راجعون میگوید، گویی شوق وصال علی را فرا گرفته، ام کلثوم نگران میشود، از علی(ع) داستان را میپرسد اما علی(ع) از موضوع هیچ نمیگوید.

علی(ع) شب را همانند سایر شبهای عمرش بیدار بود، ولی گویی این شب متفاوت بود، نماز شب علی(ع) متفاوت بود، امشب علی(ع) با شوق و ترس بیشتری نماز میخواند، گویی او این نماز را به واقع در آسمان ها میخواند.

علی(ع) لباسش را پوشید و  به سمت مسجد به راه افتاد، دستگیره در به التماس علی(ع) افتاد، اما علی(ع) باید میرفت، پرندگان خانگی خواستند مانع رفتن علی(ع) شوند، اما علی(ع) باید میرفت، آری او باید میرفت و رفت.

کسی را در مسجد بیدار کرد، آری علی(ع) ابن ملجم را از خواب بیدار کرد که برخیز و به کارت برس، علی(ع) دوست داشت که برود، گویی او میخواست امتش را نفرین کند، آری علی(ع) امت را نفرین کرد و از خدا خواست علی(ع) را از امتش بگیرد.

علی(ع) متفاوت از همه بود، ولادتش در بهترین ماه های خدا و در رجب، مکان تولدش در بهترین مکان زمین که خانه کعبه بود، شهادتش هم در بهترین ماه خدا، از این ماه در بهترین شب که شب قدر بود، از این شب در بهترین زمان که سحر گاه بود و از این سحر گاه در بهترین مکان که خانه خدا بود و از این مکان هم در بهترین گوشه که محراب بود و از این محراب هم در بهترین حالت که نماز بود  و از این نماز هم در بهترین حالت که سجده به پروردگار بود.

آری شمشیر زهر آگین شقی ترین مردمان فرق مبارک علی(ع) را شکست، حسن(ع) و حسین(ع) به بالین علی(ع) رسیدند، علی(ع) از حسن(ع) خواست نماز را ادامه دهد.

تمام خواست علی(ع) عبادت و خواست خدا بود، علی را به خانه بردند، و 21 رمضان کوفه یتیم شد.

یه زمانی خلیجی که در قسمت جنوبی نقشه ایران قرار داشت، معروف بود به خلیج فارس، اصلا همه این خلیج را به همین نام میشناختن و توی نقشه ها هم اسم این خلیج، خلیج فارس بود.

اون زمون هرکی میخواست از این خلیج عبور کنه، از اون به عنوان خلیج فارس یاد میکرد و بلیطی هم که میگرفت مثلا بلیط کشتیه خلیج فارس بود، اما چند سال پیش عرب هایی که هویت فعلیشون را از راه دزدی از سایر فرهنگ ها بدست آوردن اومدن و گفتن که این خلیج خلیج عربی هست و خب توی نقشه های مختلف هم دستکاری کردن و نام خلیج را عوض کردن.

گوگل و یاهو و سایر این مرورگرها هم که خب دل خوشی از ایران نداشتن با دریافت مبالغ هنگفتی نام این خلیح را توی نقشه هاشون تغییر دادن، و این شد که بحث بالا گفت.

یه روز گوگل از خود گذشتگی کردو اومد گفت که یه نظر سنجی توی سایت گذاشتن که مردم برن رای بدن ببینیم این خلیج اسمش چیه، خب ما اون موقع دیدیم که نیازی به این نظرسنجی نداریم و از ابتدا اونو نادرست خوندیم.

ولی امروز توی برنامه نیمروز آدرس سایت را  اعلام کردن و گفتن، که برید رای بدید، تا یه موقع خلیج عرب بیشتر از خلیح فارس رای نیاره.

واقعا تاسف داره که به همین راحتی همه چیزمون را از دست میدیم، یه روز اومدن و توی امارات طرح بادگیر های یزد را ساختن و توی یونسکو به نام خودشون به ثبت رسوندن، چون ما این کار را نکرده بودیم؛ باید مطمئن باشیم که این رویه همچنان ادامه داره.