خدا آنقدر به من نزدیکی که نمیتوانم ببینمت
تو از رگ گردن هم به من نزدیک تری ای خدا
پس من چگونه باید تو را ببینم ای یار مهربانم
گاهی وقتا دلمون میگیره و قول میدیم به خدا که دیگه گناه نکنیم، ولی انگار داستان توبه شکستن ها ادامه داره
چند وقتیه که میخوام در مورد این موضوع یه مطلبی بنویسم اما خب کوتاهی کردم و ننوشتم، نمیدونم چرا توی ذهن جامعه ما یک مط
لبی یا بوجود نمیاد یا هرجوری که میخواد شکل میگیره و اون چیزی که هست و باید باشه هیچوقت نیست و نخواهد بود.
این موضوع را من با عقب ماندگی فرهنگی استفاده از تکنولوژی یکی میدونم، وقتی یک تکنولوژی وارد کشور ما به عنوان یک کشور جهان سومی میشه، مردم ما اون تکنولوژی را به صورت گسترده و بدون بدست آوردن فرهنگ لازم برای استفاده از اون به کار میبندن که خب عواقب این کارها را هم تا الان کم مشاهده نکردیم.
روابط عمومی هم از این قضیه مستثنی نبوده و متاسفانه توی ایران در حقش ظلم های زیادی شده، که باعث شده این هنر در یک حصار باقی بمونه، روابط عمومی برای اولین بار توس شرکت نفت وارد ایران شد و خب الان هم میشه گفت قوی ترین روابط عمومی ایران را هم همان شرکت نفت داره، با اینکه روابط عمومی وارد ایران شد و خب دوره های تخصصی هم برای این هنر گذاشته شد، اما در ایران روابط عمومی تنها و تنها به یک بخشی برای توزیع روزنامه در اداره، چسباندن پوستر و کارهایی از
این قبیل خلاصه میشد، و قرار نبود کسی به این مقوله درست و حسابی نگاه کنه.
این نگاه به روابط عمومی همچنان وجود داشت تا در دوره اصلاحات تغییراتی به این هنر داده شد و نگاه ها نسبت به این هنر کمی تغییر کرد، اما اصل تغییرات در نگرش به روابط عمومی در دولت نهم بود که هدف دولت تقویت روابط عمومی اعلام شد و در این راه هم کارهایی انجام شد.
شاید یک سری تغییراتی در ساختار روابط عمومی ها ایجاد شد، اما ما هیچوقت نتونستیم روابط عمومی را برای مردم تعریف کنیم، متاسفانه در دنیای امروز ایران تنها نگرشی که مردم به روابط عمومی دارند، برقراری ارتباط هست، حالا این برقراری ارتباط به چه روش و قیمتی هست را خدا میدونه، به هر حال میشه گفت که روابط عمومی الان در بین مردم وسیله ای شده که بتونن با هم کمی صحبت کنن.
این در حالیه که اصلا روابط عمومی چنین هدفی را نداره، کی گفته که کسی روابط عمومیش بالاتره که بتونه با همه مردم و در همه موارد بی خودی صحبت کنه، اصلا این موضوع توی روابط عمومی نهی شده که اگر حرفی برای گفتن نبود به بیهوده گویی رو ببریم، چیزی که الان در جامعه ما به مقدار زیادی موج میزنه.
نمیدونم روزی میاد که ما بفهمیم، روابط عمومی قلب ارتباطات مردمی و نهادی هست، روزی میرسه که ما بفهمیم روابط عمومی به فکر اصلاح ارتباطات هست نه به فکر گسترش آن؟.
